Do powikłań po złamaniu żeber zalicza się odmę, uszkodzenie narządów wewnętrznych i dużych naczyń, zapalenie płuc oraz zniekształcenie obrysów klatki piersiowej. Są to zdarzenia często wymagające interwencji chirurgicznej. W przypadku odmy zaleca się wykonanie drenażu, który odprowadzi nadmiar powietrza z opłucnej. Najlepsze zioła, w których można moczyć stopy w celu złagodzenia bólu, to lawenda, rumianek i eukaliptus. Wszystkie one mają właściwości kojące, które mogą pomóc w złagodzeniu odczuwanego dyskomfortu. Napełnij miskę ciepłą wodą i dodaj do niej po kilka kropli każdego ziół. Mocz stopy przez 20-30 minut, a następnie osusz je. A mogą one doprowadzić do zgonu. Temperatury, w których może przeżyć nagi człowiek, wahają się między -160 stopniami Celsjusza (na przykład w komorze do krioterapii) a + 204,5 stopnia Celsjusza (na przykład w saunie ). Krótkotrwałe przebywanie w takich temperaturach jest nawet korzystne dla zdrowia. Pobudza układ odpornościowy W pierwszych dniach po zdjęciu gipsu warto wykonywać ćwiczenia w wodzie. Należy włożyć rękę do miski z wodą i próbować poruszać palcami oraz zaciskać dłoń w pięść. Ćwiczenie należy wykonywać przez kilka minut. Dobrym rozwiązaniem są także ćwiczenia z wykorzystaniem ręcznika. Należy rozłożyć ręcznik i położyć Odstaw ją na 10 - 12 godzin. Jeśli jednak zamierzasz jeść ciecierzycę na surowo, bez gotowania, powinna moczyć się w wodzie przez 24 godziny. Opcjonalnie, do wody w której moczy się ciecierzyca, możesz dodać szczyptę sody. Ciecierzyca ugotuje się dzięki temu szybciej, a w środku będzie aksamitna. Ile gotować ciecierzycę? Ból i sinienie nogi w gipsie po złamaniu kości strzałkowej – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk. Sposób moczenia stóp w kwasie borowym – odpowiada Lek. Krzysztof Szmyt. Bóle po ściągnięciu gipsu z nadgarstka – odpowiada Mgr Natalia Dziadowicz. Skręcenie nogi w gipsie – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk. Jak długo moczyć śledzie? Niektórzy do przygotowania dań wigilijnych kupują całe śledzie, które trzeba wymoczyć, a potem wyfiletować. Takie ryby potrzebują dłuższego moczenia w wodzie. Czas moczenia śledzi zależy przede wszystkim od ich wielkości. Zaleca się, aby zostawić je w wodzie na 12, a nawet 18 godzin. U osób młodszych często takie złamania są związane z uprawianiem sportu. Stabilne złamanie nasady bliższej kości ramiennej zazwyczaj leczymy zachowawczo, czyli poprzez unieruchomienie w opatrunku gipsowym lub częściej w specjalnej ortezie. Kończynę górną ustawia się w pozycji przywiedzeniowej na okres 4-6 tygodni. Sprawdza się także jako środek wspomagający przy leczeniu wszelkiego rodzaju skręceń, stłuczeń, czy też innych uszkodzeń stawów. Zaleca się wykonać wtedy roztwór z wody i mydła, a następnie zanurzyć w nim gazę i przyłożyć na obrzęknięte miejsce – taka kuracja pomoże w zmniejszeniu opuchlizny. W naszym serwisie zadano Witam, 6dni temu miałam leczenie operacyjne złamania kostki bocznej podudzia lewego płyta ze stabilizacja więzozrostu piszczelowo-strzalkowego 1sruba, złamanie wargi tylnej kości piszczelowej śruba kaniulowana, przyjmuje zastrzyki przeciwzakrzepowe codziennie, cyclo3forte i Ketonal przeciwbólowo, leżę na łóżku z podwyższeniem złamanej nogi, codziennie oczyszam rany, nogę mam w 8qbzUet. fot. Adobe Stock Do złamań w obrębie kończyny dolnej dochodzi najczęściej w wyniku wypadku komunikacyjnego, kontuzji sportowej, upadku z wysokości, silnego uderzenia, potknięcia się. W każdym z tych przypadków występuje siła zewnętrzna, która doprowadza do złamania kości. Do złamań dochodzi też w wyniku zmian chorobowych (np. osteoporoza, nowotwór) i wtedy nie mówi się o zadziałaniu dużej siły zewnętrznej. Złamanie nogi to szerokie pojęcie, które może oznaczać złamanie jednej z (lub kilku) kości, które wchodzą w skład kończyny dolnej. Dlatego wśród złamań nogi wyróżnia się: złamanie kości biodra złamanie kości uda złamanie rzepki złamanie kości piszczelowej złamanie kości strzałkowej złamanie widełek goleni złamanie kości stopy: kości stępu, śródstopia lub palców Rodzaje złamań nogi Dzieli się je na złamania zamknięte i otwarte (gdy kość przerwała ciągłość skóry i powstała rana), proste i złożone, bez przemieszczenia i z przemieszczeniem lub z odpryskami. Leczenie dobiera się do rodzaju i miejsca złamania. Diagnostyka i leczenie złamań nogi Diagnozę stawia ortopeda na podstawie badania oraz zdjęcia Rtg, które pozwalają dokładnie określić umiejscowienie i rodzaj złamania. W przypadku złamań nieskomplikowanych stosuje się zaopatrzenie w gips, którym unieruchamia się uszkodzoną kość oraz sąsiadujące z nią stawy – złamana kość udowa wymaga unieruchomienia biodra i kolana, a kość podudzia – kolana i kostki. Unieruchomienie pozwala utrzymać złamane kości w pozycji, w jakiej ustawi je lekarz. Po unieruchomieniu, które trwa 4-6 tygodni, niezbędna jest rehabilitacja, która przywróci prawidłową ruchomość w stawach oraz siłę mięśni i sprawność kończyny. Skomplikowane złamania oraz złamania kości udowej lub biodrowej wymagają leczenia operacyjnego, unieruchomienia i rehabilitacji. Pierwsza pomoc w złamaniach nogi Złamaniu kości najczęściej towarzyszy silny ból. Później pojawia się krwiak i obrzęk. Zanim poszkodowany trafi do lekarza, złamana kończynę należy odpowiednio zaopatrzyć. W przypadku złamań zamkniętych wystarczy ją unieruchomić w pozycji, w której trzyma ją chory. W tym celu można nogę przybandażować do deseczki, narty lub drugiej nogi. Jeśli dojdzie do złamania otwartego, ranę należy zabezpieczyć jałowym opatrunkiem, a następnie nogę unieruchomić. Jeżeli złamanie spowodowało krwotok, należy założyć opatrunek uciskowy (wystarczy ciasno przybandażować kilka warstw złożonej gazy albo przycisnąć je do rany), aby zmniejszyć utratę krwi. Jeśli jest to możliwe, warto umieścić uszkodzoną kończynę powyżej poziomu serca i zastosować zimne okłady, które ograniczą obrzęk i krwiak. Polecamy:Jak opatrzyć ranę lub złamanie?Jak opatrzyć złamanie po wypadku komunikacyjnym?Czym grozi trzymanie nóg na desce rozdzielczej w samochodzie? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! ten tekst przeczytasz w 3 minuty Dlaczego po zdjęciu gipsu ręka jest cieńsza od drugiej? W jaki sposób można skorygować tą różnicę? Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Półtora miesiąca temu załamałem rękę, konkretnie trzon kości promieniowej. Po zdjęciu gipsu ta ręka jest znacznie mniej sprawna od drugiej, a przedramię wyraźnie cieńsze. Co mam robić, żeby szybko przywrócić ręce sprawność i masę mięśniową? ~lynx Wybór sposobu postępowania w złamaniu kości promieniowej zależy od lokalizacji i przebiegu szczeliny złamania. Uszkodzenie kości promieniowej w obrębie trzonu to poważny uraz, któremu towarzyszy na ogół niestabilność w obrębie przedramienia; zazwyczaj jest przedmiotem leczenia operacyjnego. Postępowanie zachowawcze stosuje się jedynie w przypadkach złamań bez przemieszczenia, jednak wymagają one zazwyczaj unieruchomienia trwającego dłużej niż 6 tygodni. Wnoszę z tego, że opisywane uszkodzenie dotyczyło innej części kości promieniowej. Kość promieniowa najczęściej ulega złamaniom w obrębie nasady dalszej. W miejscu tym w przypadku zastosowania unieruchomienia zrost następuje zwykle w ciągu 4-6 tygodni, zaś największym problemem jest utrzymanie prawidłowego ustawienia odłamów w trakcie gojenia. Bez szczegółowego badania nie jestem w stanie określić, czy uraz rzeczywiście nastąpił w okolicy dalszej nasady, a nawet jeśli tak, to trudno jest mi określić, czy u Autora listu nie występują powikłania urazu. Najczęstsze z nich to pourazowa deformacja kostna, zaburzenia zrostu kostnego, niedowłady nerwów obwodowych czy dysfunkcja kontroli gry naczyniowej pod postacią tzw. zespołu Sudecka. Obecność takich powikłań wpływałaby na konieczność zmiany postępowania leczniczego i zmniejszałaby szansę odzyskania pełnej sprawności kończyny. Wspomniana w liście redukcja obwodu i zaburzenie sprawności kończyny może być ubocznym skutkiem unieruchomienia. Po usunięciu opatrunku gipsowego na ogół obserwuje się bolesne ograniczenie ruchomości stawowej, zasinienia skóry, tendencję do nawracających obrzęków oraz zaniki mięśniowe. Jeśli wykluczymy wspominane wyżej powikłania gojenia, powinno się unikać nadmiernego oszczędzania kończyny, niepotrzebnego bandażowania czy utrzymywania kończyny na temblaku. Po usunięciu gipsu należy powrócić do codziennych aktywności angażujących również urażoną kończynę. Doskonałym ćwiczeniem kończyny jest na przykład wykonanie prania ręcznego w ciepłej wodzie z mydłem. Tendencję do obrzęków i bólu stawów można zwalczać poprzez częste ćwiczenia zaciskania pięści i prostowania palców, przywracanie ruchomości nadgarstka czy proste zabiegi fizykalne, takie jak np. masaż wirowy lub naprzemienne zanurzanie kończyny w zimnej i ciepłej wodzie. Zaburzenia funkcji wynikające z długotrwałego unieruchomienia kończyny na ogół ustępują w ciągu paru tygodni od usunięcia opatrunku gipsowego. Jeśli mimo upływu czasu i angażowania kończyny do codziennych czynności objawy nie wycofują się – należy skontaktować się z ortopedą. Porady ekspertów mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Ortopeda - umów się na wizytę złamania chirurgia operacja rehabilitacja ADVICE Otwarte złamanie. Jak pomóc, by nie zaszkodzić? Ortopeda radzi Do otwartych złamań, czyli takich, gdy uszkodzona kość przerywa skórę, dochodzi rzadko. Ale jeśli jesteśmy świadkami takiego urazu, warto wiedzieć o kilku ważnych... Klaudia Torchała Kość gnykowa - budowa, funkcje, choroby, leczenie. Złamanie kości gnykowej Kość gnykowa to mała kość, znajdująca się z przodu szyi. Znajduje się między brodą a chrząstką tarczowatą i odgrywa kluczową rolę w funkcji połykania i ruchów... Adrian Jurewicz Kość promieniowa – budowa, funkcje, urazy. Rehabilitacja po złamaniu kości promieniowej Kość promieniowa jest tą grubszą i krótszą kością z dwóch długich kości przedramienia. Znajduje się z bocznej strony przedramienia równolegle do kości łokciowej... Adrian Jurewicz 15 lat więzienia za złamanie kwarantanny Ponad pół wieku temu we Wrocławiu wybuchła epidemia ospy prawdziwej. To były jednocześnie ostatnie przypadki tej choroby w Polsce. Choć ospa została dość późno... Adrian Dąbek Kości czaszki - budowa i funkcje. Złamania kości czaszki Czaszka to rozbudowana struktura składająca się przede wszystkim z kości oraz w mniejszym stopniu z tkanki chrzęstnej. Czaszka tworzy szkielet głowy, który... Obojczyk - budowa, urazy, złamania, guzy. Leczenie urazów obojczyka Obojczyk jest długą kością, która łączy łopatkę i mostek. U większości osób obojczyk jest wyczuwalny, zwłaszcza przy wyciągniętej do przodu ręce. Cechą... Dieta przy złamaniu kości Dieta odgrywa istotną rolę podczas rekonwalescencji po różnego rodzaju złamaniach. Powinna być ona tak dobrana, aby dostarczać organizmowi składników odżywczych,... Urodziła się aż z 30 złamaniami! Millie cierpi na wrodzoną łamliwość kości, przez co już w łonie matki doznała poważnych urazów szkieletu. Złamanie mostka Powstaje najczęściej w wyniku wypadków komunikacyjnych, uderzenia klatką piersiową o kierownicę lub w wyniku urazów zmiażdżeniowych. Najczęściej są to złamania... Złamania kości śródstopia i palców stopy Przy złamaniach o tym umiejscowieniu występuje ból stopy, obrzęk, często zasinienie palców. Ból nasila się przy próbie ruchów palcami. Złamanie kości udowej jest jednym z bardziej uciążliwych urazów. Najczęściej dotyczy on osób w starszym wieku (powyżej 65. roku życia) oraz występuje jako następstwo osteoporozy. Natomiast często uraz ten jest także wynikiem wypadku komunikacyjnego, lub niefortunnego, niegroźnego upadku. Regularnie tego typu urazy są wynikiem uprawiania sportów ekstremalnych. Objawem złamania kości udowej może być: silny ból biodra i jego okolicy, brak możliwości wstania czy poruszania się, każdorazowa próba poruszenia kończyną, kończy się przeszywającym bólem. Ponadto bólowi towarzyszy obrzęk chorego miejsca, a w okolicy złamania – siniak. Zaawansowanym następstwem złamania może być nienaturalne wykręcenie kończyny dolnej, a także skrócenie nogi. Najczęściej, jedynym sposobem leczenia złamania kości udowej jest leczenie chirurgiczne. Metoda ta pozwala na szybszy powrót pacjenta do zdrowia i odzyskania pełnej sprawności. Natomiast odzyskanie podstawowej aktywności odbywa się etapami, pod ścisłą kontrolą lekarza. Może to czasami trwać nawet kilka miesięcy. Powrót do normalnego funkcjonowania oraz aktywności fizycznej nie może odbyć się bez specjalistycznych zabiegów rehabilitacyjnych takich jak: fizykoterapia, masaże, stosowanie zabiegów przyspieszających proces gojenia, wykonywanie ćwiczeń leczniczych w celu wzmocnienia mięśni, w niektórych przypadkach nawet nauka chodzenia. Po zakończonej rehabilitacji i podliczeniu kosztów związanych z powrotem do zdrowia, poszkodowany zaczyna zadawać sobie pytanie czy za tego typu urazy należy mu się odszkodowanie czy też nie? A jeżeli tak, to w jakiej wysokości? W większości przypadków, odpowiedź na te pytania jest twierdząca. Poszkodowanej osobie należy się zadośćuczynienie a ponadto może ubiegać się o: zwrot kosztów opieki sprawowanej przez osoby bliskie, zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych, zwrotu kosztów prywatnych wizyt lekarskich i rehabilitacji, zwrot dochodu utraconego w okresie niezdolności do pracy, odszkodowania za zniszczone rzeczy ( jeżeli osoba została poszkodowana w wyniku wypadku). W przypadku złamania kości udowej Tabela zawarta w OBWIESZCZENIU MINISTRA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 18 kwietnia 2013 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przewiduje następujące widełki procentowego uszczerbku na zdrowiu, w zależności od charakteru urazu, jakiemu uległ poszkodowany w związku ze złamaniem. Udo 147. Złamanie kości udowej – w zależności od zniekształceń, skrócenia, zaników mięśniowych i ograniczenia ruchów w stawach: a) z nieznacznymi zmianami i skróceniem do 4 cm b) z miernymi zmianami i skróceniem do 6 cm c) ze skróceniem ponad 6 cm i ciężkimi zmianami 5–15 15–30 30–40 148. Staw rzekomy lub ubytki kości udowej uniemożliwiające obciążenie kończyny – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji, skrócenia i zaburzeń wtórnych 40–60 Po analizie powyższej tabeli, można zauważyć, że uszczerbek stwierdzony przy złamaniu kości udowej lub innych dolegliwości towarzyszących urazowi, może wynosić od kilku do kilkudziesięciu procent. Stąd Sąd może zasądzić różną wysokość z tytułu zadośćuczynienia, w zależności od komplikacji zdrowotnych. W tym miejscu warto przytoczyć przykładowe rozstrzygnięcia, które podjęły sądy w przypadku roszczeń związanych ze złamaniem kości udowej ze skrótowym opisem stanu faktycznego. I tak oto w wyroku Sądu Rejonowego w Prudniku z dnia 20 listopada 2014 r. o sygnaturze akt I C 326/11 Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 50,000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę zł tytułem odszkodowania przy następującym stanie faktycznym: W dniu 27 listopada 2010 r. w O. na ulicy (…) miał miejsce wypadek komunikacyjny. Sprawcą wypadku był J. M., kierujący pojazdem marki A. o nr rej. (…), który był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. Nie było naocznych świadków wypadku, a odtworzenia jego przebiegu dokonał powołany do tego celu biegły ds. mechaniki pojazdowej i rekonstrukcji wypadków drogowych dr inż. J. N.. Wypadek zaistniał na prostym odcinku usytuowanym pomiędzy dwoma łukami drogi – pierwszy w prawo, drugi w lewo. Na łuku drogi w lewo, samochód pojechał przodem w prawo. Kierowca próbując wyprowadzić samochód z poślizgu skręcił kierownicę w prawą stronę. Pojazd uderzył w początek barierki mostu lewymi przednimi drzwiami samochodu. Barierka „przytrzymała” lewy bok pojazdu. To spowodowało, że następnie samochód owinął się wokół barierki, wykonując obrót przodem w lewo. Znajdujący się w obrocie samochód, kolejno przemieścił się w powietrzu nad całą szerokością kanału z wodą. Następnie samochód upadł na koła na przeciwnym brzegu rzeki. Powód S. M. zajmował miejsce na tylnej kanapie, po prawej stronie za kierowcą. Po wypadku pas bezpieczeństwa tylny lewy był zablokowany w zwijadle, zatem możliwym było iż powód miał zapięty pas bezpieczeństwa podczas wypadku. Fakt zapięcia pasa bezpieczeństwa lub jego nie zapięcia –nie był mocno istotnym czynnikiem w kwestii obrażeń ciała jakich doznał powód, ponieważ przy dużej deformacji usytuowanego obok powoda lewego słupka i płata dachu nad tym słupkiem –co nastąpiło w czasie wypadku-oraz przy stwierdzonym kierunku działania siły ,kontakt lewej strony ciała powoda z nadwoziem pojazdu nastąpiłby również w przypadku nie zapiętego pasa. Zatem i przy nie zapiętym pasie bezpieczeństwa mogłoby dojść do kontaktu z nadwoziem lewej strony głowy oraz lewego boku tułowia. W tych okolicznościach mogło zatem dojść do złamania oczodołu lewego i kręgosłupa szyjnego, mogło też dojść do stłuczenia płuc oraz złamania żeber po lewej stronie. Złamanie kości udowej nastąpiło na skutek wgniecenia powoda przez fotel kierowcy w tylne naroże pojazdu. Zatem i to obrażenie mogło być niezależne od zapięcia pasa bezpieczeństwa przez powoda. Kolejnym przykładem, jest wyrok Sądu Okręgowego w Koninie z 30 listopada 2015 o sygn. akt: I C 719/15. W powyższym wyroku sąd zasądził na rzecz powoda kwotę zł tytułem zadośćuczynienia. Sąd ustalił, co następuje: W dniu 8 lipca 2011 roku w miejscowości M. B. powód P. S. (1) kierował motocyklem jadąc drogą nr (…) w kierunku J.. Nieznany kierowca, jadący z kierunku przeciwnego, wykonując manewr wyprzedzania – w sytuacji gdy taki manewr był w tym miejscu zakazany – zmusił powoda do zjazdu na pobocze, w wyniku czego uderzył on w znak drogowy, utracił panowanie nad motocyklem i zjechał do przydrożnego rowu (bezsporne). Powód po zdarzeniu został przetransportowany do szpitala w Ś., gdzie rozpoznano złamanie kości udowej lewej, uraz zmiażdżeniowy stopy lewej ze złamaniem palców I; II i II kości śródstopia, złamaniem kości piętowej, rany palców III i IV ręki prawej. Wykonano badanie KT głowy i USG jamy brzusznej – nie wykazały one zmian urazowych, zastosowano leczenie polegające na wyciągu szkieletowym za guzowatość piszczeli lewej (stabilizacja złamanej kości udowej), chirurgicznie zaopatrzono rany. W dniu 11 lipca 2011 roku powód został przetransportowany do oddziału chirurgicznego szpitala w J. z rozpoznaniem: złamanie trzonu kości udowej lewej oraz kostki bocznej podudzia lewego, złamanie otwarte III* paliczka podstawowego palca I i II stopy lewej. Powód przeszedł operację polegającą na zamknięciu repozycji złamania kości udowej, stabilizacji gwoździem śródszpikowym ryglowanym, zastosowano otwartą repozycję złamań policzków palców stopy i stabilizację drutami K., opracowano rany, wykonano plastykę skórną. Złamanie kostki bocznej ustabilizowano w gipsie stopowo-goleniowym. W dniu 27 lipca 2011 roku powód został wypisany do domu i kontynuował leczenie w poradni chirurgicznej. W okresie od 22 sierpnia do 20 września 2011 roku powód przebywał ponownie w szpitalu w Ś. z rozpoznaniem: złamanie stawu międzypaliczkowego bliższego palca i stopy lewej, ubytek tkanek miękkich dążący do szpary złamania paliczka bliższego, stan po złamaniu kości udowej lewej i zmiażdżeniu stopy lewej.