Jak długo można przechowywać sok z wyciskarki wolnoobrotowej? Sok powinien być wypity przed upływem 24 godzin. Tak, jak wspomnialem wczesniej jest to moja osobista opinia. Według producentów wyciskarek wolnoobrotowych sok można trzymać do 48 – 72 godzin. Pierzga posiada podobne właściwości jak pyłek kwiatowy. Można ją spożywać bezpośrednio, rozpuszczając w wodzie, lub wymieszaną z miodem pszczelim. Taki mix pierzgi z miodem dodatkowo wzmacnia jej właściwości. Należy wspomnieć, że pierzga pszczela zawiera mleczko pszczele, znane ze swych odmładzających właściwości. Sposób 3. Trzecia opcja również zakłada wykorzystanie wody, słoika i lodówki, ale wymaga również użycia foliowej reklamówki. Zakłada się ją tak, by szczelnie okrywała słoik, dodatkowo zwiększając wilgotność i wydłużając świeżość szparagów. Nie zaleca się jednak, czy czas przechowywania szparagów był dłuży niż 5 dni. Oto one: - Używaj pojemników do przechowywania żywności. Inne (np. takie na mocz) do tego się nie nadają! Mleko możesz przechowywać w pojemnikach, butelkach oraz w plastikowych torebkach (też do żywności). Uwaga! Pokarmu nie wolno zamrażać powtórnie ani odstawiać na później, dlatego lepiej przechowywać mleko w mniejszych porcjach. Jak długo po terminie można używać olej? Zdaniem Agencji do roku po upływie terminu przydatności można spożywać sól, cukier, mąkę, makarony, ryż, kawę i herbatę. Natomiast dwa miesiące po upływie terminu do spożycia nadają się jeszcze suche ciastka, czekolada, olej, masło czekoladowe czy orzechowe i płatki kukurydziane. Miód jest wyjątkową żywnością, która cieszy się popularnością na całym świecie ze względu na swoje właściwości odżywcze i lecznicze. Właściwie przechowywany, miód może być bezpieczny do spożycia przez wiele lat, nie tracąc swoich wartości odżywczych ani leczniczych. Ważne jest, aby przechowywać miód w suchym miejscu A jak długo można przechowywać orzechy włoskie w skorupkach? Orzechy w łupinie zachowują znacznie dłużej świeżość niż sama jądra orzecha. Z tego powodu jeśli nie mamy potrzeby, nie łuskamy orzechów włoskich jeśli nie planujemy włożyć ich do jakiegoś przepisu. Po pierwsze, możesz spróbować przechowywać mąkę w hermetycznych pojemnikach. Taka metoda przechowywania pozwoli zachować świeżość mąki przez 6-10 miesięcy. Wyjmij kupioną mąkę i włóż ją do szczelnego pojemnika, a następnie zamknij mąkę i wstaw do chłodnego, suchego miejsca. Pamiętaj, że ta metoda nie chroni twojej Z naszym przewodnikiem dowiesz się, jak właściwie przechowywać marihuanę, aby maksymalnie wykorzystać jej potencjał, unikając przy tym błędów, które mogą wpłynąć na jej jakość. Artykuł pomoże Ci zrozumieć, jakie czynniki wpływają na stan przechowywanej marihuany, jakie są skutki niewłaściwego przechowywania oraz jakie Jak długo można mrozić poszczególne produkty, możecie zobaczyć na infografice, która znajduje się na końcu artykułu. Najgorsze błędy podczas przyrządzania mięsa. Bezpiecznie rozmrożenie mięsa to jeszcze nie koniec. Na dalszym etapie przygotowywania potrawy również można popełnić wiele groźnych błędów. mRnhRL5. Powinniśmy doskonale zdawać sobie sprawę z tego , że nieodzownym warunkiem pełnego rozwoju i uzyskania odpowiedniej siły rodziny pszczelej jest duży zapas pokarmu węglowodanowego (miodu) oraz białkowego (pierzga). Białka pyłków kwiatowych są jednym z najważniejszych związków pokarmowych, a których organizm pszczoły , jak również zresztą i innych zwierząt, nie jest w stanie syntetyzować. Rozłożone, w przewodzie pokarmowym, do najprostszych elementów – aminokwasów- stanowią niezbędny surowiec do budowy białek własnego organizmu. Pyłki roślinne poza aminokwasami są bogate w witaminy, enzymy oraz substancje hormonalne i sole mineralne. Pierzga to pyłek kwiatowy zmieszany z miodem i wydzieliną gruczołów ślinowych pszczoły. Zebrany, w postaci obnóży, zostaje dokładnie ubity w komórkach plastra i pokryty z wierzchu warstewką miodu, w celu zabezpieczenia go przed dostępem powietrza. W temperaturze gniazda i beztlenowych warunkach poddany jest fermentacji pod wpływem bakterii kwasu mlekowego. To go konserwuje i czyni łatwostrawnym. W ten sposób powstaje bardzo pożywna kiszonka białkowa. Ma ona olbrzymie znaczenie jako główny pokarm budulcowy dla pszczół dorosłych, jednak przede wszystkim niezbędny dla czerwiu. Pierzgę w stosunku do pyłku kwiatowego, zbieranego przez pszczoły, można porównać do zasklepionego dojrzałego miodu w stosunku do nektaru. Zarówno pyłek jak i nektar są tylko surowcami poddawanymi przez pszczoły wielu skomplikowanym zabiegom przetwórczym aby mogły stać się pełnowartościowymi produktami. Pod wpływem enzymów ze śliny pszczoły oraz bakterii kwasu mlekowego zachodzą przemiany chemiczne zawartych w pyłku węglowodanów, białek i tłuszczów. W pierzdze jest duża zawartość kwasu mlekowego – ponad 3 % oraz witaminy K. zawiera o0na więcej peptydów i wolnych aminokwasów aniżeli pyłek. Jej białko jest bardziej aktywne biologicznie i znacznie łatwiej przyswajalne. Ten zakonserwowany pokarm białkowy pszczół ma dużą ilość witamin, składników mineralnych i substancji biotycznych, a wysoka zawartość węglowodanów i kwasu mlekowego znacznie nie pozwala na rozwój pleśni i bakterii gnilnych. Pierzga stanowi decydujący czynnik w rozwoju rodziny pszczelej przede wszystkim w okresie wczesnowiosennym oraz w sierpniu. Brak pyłku w okolicy pasieki stwarza bardzo niekorzystne warunki dla rodzin pszczelich. Niedobór pierzgi powoduje zmniejszenie odporności pszczół na choroby. Od niej zależy rozwój i długość życia pszczół oraz ichy zdolność do pracy. Ma ona o wiele korzystniejsze oddziaływanie na organizm pszczół niż pyłek; stanowiąc mieszaninę pyłków z różnych roślin. Na większy dopływ pyłku możemy liczyć w czasie kwitnienia mniszka lekarskiego, rzepaku, nawłoci czy wrzosu. Większość pyłku pszczoły składają w plastrach przylegających bezpośrednio do czerwiu oraz w plastrach zamykających właściwe gniazdo – rodnię. Pozyskiwać pierzgę możemy zarówno na potrzeby rodzin pszczelich jak i w celu spożywania jej przez ludzi. Na terenach bogatych w pożytki pyłkowe pozyskanie 3 – 4 plastrów z pierzgą nie przedstawia większych trudności. Do pozyskiwania pierzgi powinniśmy używać plastrów jasnych. Takie plastry wstawiamy do gniazda jako ostatnie lub jako pierwsze za kratą odgrodową. Pozyskane plastry z pierzgą, po odpowiednim zabezpieczeniu, możemy przechowywać przez dłuższy czas. Duże ilości pierzgi powinniśmy pozyskiwać w okresach występowania szczególnie obfitych pożytków pyłkowych (mniszek, rzepak, nawłoć, wrzos). W czasie kwitnienia tych roślin pozyskiwanie plastrów z pierzgą odbywa się bez uszczerbku dla zaopatrzenia rodziny pszczelej w pokarm pyłkowy nawet w okresie wzmożonego czerwienia. Pierzgę powinniśmy pozyskiwać też z plastrów , które przeznaczamy do przetopienia. Jako narzędzia, w tym celu, możemy używać odsklepiacza widelcowego z odpowiednio wygiętymi kolcami w odległości 15 mm od końca lub zwykłego widelca. Górne części komórek plastra ścinamy ostrym nożem do powierzchni pierzgi, którą zdrapujemy aż do węzy pociągając widelcem z góry na dół. Następnie powtarzamy ten zabieg po odwróceniu plastra na drugą stronę. Uzyskaną pierzgę wraz z pokruszonymi resztkami komórek plastra zwilżamy płynnym miodem. Na 1 kg pierzgi dajemy 25 – 30 dag płynnego miodu i mielemy w maszynce do mięsa. Uzyskaną mieszaninę ponownie rozrzedzamy miodem tak by zawierała 20 – 25 % pierzgi. Potem dokładnie ją rozcieramy aż do uzyskania jednolitej, półpłynnej masy i wlewamy do dość wysokiego naczynia w celu sklarowania. Po około 2 tygodniach wszystkie lekkie części (resztki komórek plastra) wypływają na powierzchnię. Zbieramy je i dajemy pszczołom do osuszenia. Po dokładnym wybraniu resztek pierzgi i miodu pozostałość dajemy do topiarki słonecznej. Mieszaninę (pierzga + miód) rozlewamy do 0,5 litrowych słoików i po hermetycznym zamknięciu przechowujemy w chłodnym miejscu. Z jednego plastra możemy pozyskać ponad 1,5 kg pierzgi. Możemy też pozyskiwać pierzgę z wykrawanych części plastrów zawierających ten produkt. Po oddzieleniu jej od węzy , przez zrywanie nad miską, przenosimy do emaliowanego naczynia i po dodaniu niewielkiej ilości płynnego miodu ubijamy i zalewamy jej powierzchnię miodem. Tak przygotowaną używamy do podkarmiania rodzin pszczelich wczesną wiosną. Pozwoli to nam dobrze przygotować rodziny do wykorzystania wczesnych pożytków jak też w czasie wychowu matek. Jeśli mamy zamiar wykorzystać pierzgę jako białkowo-witaminową odżywkę z zawartością soli mineralnych i innych cennych składników, musimy ją poddać odpowiedniemu przygotowaniu do spożycia. Mieszankę pierzgowo-miodową robimy w stosunku 1:4, na 20 dag pierzgi dajemy 80 dag miodu. Przy pomocy okrągłej , krótkiej pałki z twardego drewna, rozcieramy pierzgę w glinianej donicy (makutrze). Po dodaniu odpowiedniej ilości płynnego miodu ponawiamy proces rozcierania aż do uzyskania gęstej, jedno0litej masy. Następnie przecieramy ją drewnianą łopatką, przez gęste sito (najlepiej włosiane). Pozostałość z sita dajemy pszczołom. Uzyskaną mieszankę przekładamy do słoików 0,25-o,5 l i przetrzymujemy w pomieszczeniu o temperaturze zbliżonej do temperatury gniazda pszczelego. Po upływie kilkunastu godzin na powierzchni utworzy się kożuch grubości około 2 cm złożony z resztek komórek plastra. Następnie przenosimy słoik ido chłodniejszego pomieszczenia a po upływie kilku dni usuwamy kożuch, który dajemy pszczołom. Pozostaje czysta mieszanka. Możemy ją używać rano na czczo i wieczorem przed snem, po łyżeczce, popijając mlekiem lub herbatą. Dzieciom dajemy dawkę zmniejszoną o połowę. Bogdan Piekarz Zapraszamy na forum dyskusyjne pszczelarzy: Przechowywanie miodu w odpowiednich warunkach jest niezwykle ważne, ponieważ ma wpływ na jego zdrowotne właściwości. Stosowanie się do kilku wskazówek w tej kwestii zagwarantuje wyjątkowe doznania smakowe przez długi czas. ma znaczenie Miód jest produktem naturalnym, dlatego trzeba przestrzegać specjalnych zasad dotyczących przechowywania go. Mówi się, że artykuł ten nie posiada terminu ważności i można go trzymać przez nieograniczoną ilość czasu. Warto jednak wiedzieć, że stopniowo starzeje się on i zatraca swoje wartości biochemiczne. Miód posiada naprawdę długi termin przydatności. Jednak aby utrzymał on swoje właściwości, należy go przechowywać w specjalnych warunkach, które nie wpłyną na niego negatywnie. Jeżeli temperatura, w której stoi miód, przewyższa 20 stopni Celsjusza, możemy zaobserwować zachodzące w nim przemiany. Staje się on ciemniejszy, osłabia się aktywność enzymów w nim zawartych, a także zmianie ulegają proporcje cukrów. W wyniku tego miód częściowo zostaje pozbawiony swoich zdrowotnych właściwości. Jak prawidłowo przechowywać miód ? Bardzo ważne jest, aby trzymać go w zacienionym miejscu, takim jak na przykład zamknięta szafka, i starać się, by nie był on narażony na promienie słoneczne. Temperatura jest tutaj bardzo istotnym czynnikiem. Dobrze, gdy w miejscu, w którym miód jest przechowywany, wynosi ona od 8 do 10 stopni Celsjusza. Kiedy sięga ok. 17-18 stopni, wtedy miód zaczyna się przemieniać w krupiec. Z kolei temperatura wynosząca mniej niż 0 stopni Celsjusza ogranicza krystalizację, a także zatrzymuje procesy chemiczne, które zachodzą w miodzie, kiedy zostaje on odwirowany z plastrów. Jeżeli chcemy przechować miód dłużej niż kilka miesięcy, można go także zamrozić, jednak ma to wpływ na jego właściwości. Zamrożony miód będzie trwalszy niż ten, który przetrzymywany był w słoiku w zacienionym miejscu. Można go przechowywać nawet do kilku lat. Proces krystalizacji jest naturalny i nieunikniony. W jego trakcie szybciej przemianie ulega glukoza, natomiast fruktoza zachowuje się w otaczającym syropie. Miody krystalizują się w zależności od rodzaju. W przypadku niektórych następuje to od razu w całej ich masie (miód rzepakowy), u innych proces ten przebiega powoli, zaczynając się np. od dolnych warstw. Krystalizacja nie ma wpływu na jakość miodu. Zachodzi w temperaturze między 17 a 18 stopniami Celsjusza. Jeżeli wynosi ona poniżej 0, proces ten ulega zatrzymaniu, natomiast jeśli pozostawimy miód w temperaturze 25-35 stopni, stanie się on płynny. Miód możesz przechowywać w lodówce Najlepszym miejscem do przechowywania miodu jest lodówka. Dobrze, jeżeli dodatkowo będzie on zamknięty w szczelnym, najlepiej szklanym opakowaniu. Miód ma zdolność do bardzo łatwego i szybkiego chłonięcia obcych zapachów, dlatego nie należy pozostawiać go w otoczeniu produktów o silnym aromacie. Warto pamiętać o tym, żeby nie trzymać go w metalowych pojemnikach, ponieważ może on wtedy uzyskać metaliczny posmak. Oprócz skłonności do chłonięcia zapachów miód posiada także właściwości higroskopijne, bardzo łatwo przyswaja wodę oraz parę wodną. Jeżeli jest przetrzymywany w nieszczelnym opakowaniu, jego górna warstwa narażona jest na rozrzedzenie, co może być przyczyną pojawienia się drożdży wywołujących proces fermentacji. W wyniku tego zmienia się smak miodu i przestaje się on nadawać do spożycia. Przetrzymywanie miodu w słabo nawilżonych miejscach może sprawić, że stanie się on nadmiernie suchy. Dużym błędem, jaki często popełniamy, jest wybieranie miodów w płynie. Miód taki występujący zimą albo jest podrobiony i został sprowadzony np. z Azji (te produkowane poza Polską najczęściej nie są jednego rodzaju, lecz mieszane ze sobą dla uzyskania jednorodnego smaku), albo został po prostu przegrzany w celu zachowania jego płynnej postaci na dłuższy czas. Pierzga – stosowanie Zastanawia cię, kiedy stosuje się pierzgę? Poleca się ją przyjmować w leczeniu wątroby, zatruciach pokarmowych oraz problemach z żołądkiem, jelitami (także w zaparciach i w czasie biegunki). Wspomaga leczenie chorób układu nerwowego, a także ułatwia proces wychodzenia z choroby alkoholowej i ze stanów depresyjnych. Możesz ją przyjmować w braku apetytu oraz w anemii. W przezwyciężaniu notorycznego zmęczenia także z pomocą idzie pierzga. Zastosowanie tego produktu pszczelego jest szerokie, bezpieczne i wspierające funkcjonowanie organizmu człowieka. Pierzga pszczela – jak stosować, by wspomóc organizm na co dzień?Łyżkę pierzgi zalej połową szklanki letniej wody i odstaw na kilka godzin, a najlepiej na noc. Wypij na czczo. Możesz też około 30 gram dziennie, czyli jedną łyżkę stołową (porcja dla osoby dorosłej), dodać do jogurtu albo przestudzonej herbaty. Spróbuj żuć grudki pierzgi samodzielnie. Powoli je rozgryzaj, a potem połykaj. Porcja dla dziecka to od 5 do 10 gram dziennie. Pierzga a odchudzanie – czy to się łączy, czy wyklucza?Czy na odchudzanie dobra jest pierzga? Jak stosować pierzgę, by schudnąć? Te pytania zadają sobie i kobiety, i mężczyźni. Wszyscy, którzy są zainteresowani „zdrowym chudnięciem”. A my odpowiadamy: tak, pierzga wspiera odchudzanie. Działa w tym zakresie wielotorowo:- ułatwia pracę jelit i reguluje częstość wypróżnień; - wspiera proces przemiany materii, przyspiesza metabolizm;- zmniejsza apetyt, więc zapominasz o podjadaniu między posiłkami;- zapobiega przekształcaniu się węglowodanów prostych w tłuszcz; - pomaga spalać kalorie z węglowodanów, bo zawiera lecytynę. Pierzga – jak stosować, by schudnąć? W procesie odchudzania stosuj pierzgę tak samo, jak doradzaliśmy w akapicie poprzedzającym sekcję o odchudzaniu. Nie przekraczaj zaleconej dawki (1 łyżka stołowa dziennie dla osoby dorosłej). Jakie są przeciwwskazania do stosowania pierzgi?Wiele produktów pochodzenia pszczelego uczula, także pierzga. Skutki uboczne jej stosowania widać jednak wyłącznie u alergików wrażliwych na produkty pszczele. Poza tą grupą odbiorców jest to pokarm absolutnie bezpieczny, nie powodujący żadnych skutków ubocznych. Aby wykluczyć uczulenie na pierzgę, zażyj najpierw jej małą ilość i odczekaj kilka godzin przed przyjęciem kolejnej porcji. Zachowaj szczególną ostrożność, gdy masz alergię na pyłki kwiatów.